Styl w baroku nie był jednorodny, sztukę epoki można podzielić na trzy okresy:
I. | od 1570 do 1630 r. – wczesny barok, surowy styl, główny ośrodek w Rzymie; | II. | od 1630 do 1700 r. – barok rozwinięty, malowniczy, najbardziej typowy, główny ośrodek – Paryż; | III. | od 1700 do 1760 r. – barok późny, dążył do pewnego rozluźnienia form, przechodził w rokoko. |
ARCHITEKTURA – | kościoły były wznoszone na planie krzyża łacińskiego nierównoramiennego, kościołem-wzorem była świątynia jezuitów w Rzymie; | – | budowle były szerokie, na skrzyżowaniu ramion była kopuła, zamiast naw bocznych występował rząd kaplic połączonych przejściami; | – | monumentalizm (budowle wielkie, potężne); | – | malownicze, dynamiczne formy; | – | bogactwo ozdób; | – | wygięcie ścian budowli (np. okrągłe itp.); | – | parzystość elementów, np. kolumn; | – | wnętrza były bogato dekorowane malowidłami i rzeźbami, często złoconymi; | – | nastąpił rozwój architektury pałacowej – pałace charakteryzowały się dużą rozległością i otwarciem na okolice przez dziedziniec i park; wykształciła się sztuka ogrodowa, np. ogród Boboli; | – | sławni architekci: Lorenzo Bernini, Giacomo Barozzi da Vignola. |
Uniwersytet Wrocławski
Aula Leopoldina wewnątrz głównego gmachu UWr.
Ogród Boboli
| Zespół Villa di Papa Giulio w Rzymie (G. Barozzi)
Konfesja nad grobem św. Piotra (L. Bernini)
|
RZEŹBA – | ekspresja, dynamizm, patos, teatralność gestów; | – | fantazja; | – | kontrapost, wygięcie postaci; | – | tematyka sakralna, mitologiczna, religijna; | – | postacie w ruchu; | – | rzeźbiono w kamieniu, zwłaszcza w marmurze, rzadziej w drewnie; | – | znany rzeźbiarz: Lorenzo Bernini, m.in. słynna jest jego Fontanna czterech rzek w Rzymie. |
Lorenzo Bernini – Dawid
MALARSTWO – | tematyka religijna (szczególnie męczeństwo) oraz świecka (wątki mitologiczne, historyczne, portrety, pejzaże, martwa natura); | – | często kontrastowe barwy; | – | światłocień, perspektywa (głębia); | – | obrazy pełne ruchu i energii, ozdobne; | – | obok symbolizmu występował realizm; | – | malarze: Piotr Paweł Rubens, Rembrandt van Rijn, Caravaggio, Anthonis van Dyck. |
P.P. Rubens – Bachus
| P.P. Rubens – Połączenie nieba i ziemi
|
powrót do początku strony |