Michał Korybut Wiśniowiecki
Michał Korybut Wiśniowiecki (1640–1673), król polski od 1669 r., syn wojewody ruskiego Jeremiego Wiśniowieckiego i Gryzeldy z Zamoyskich. Dzięki sławie swego ojca, który mężnie walczył z Chmielnickim w czasie powstania kozackiego, Michał Korybut został wybrany na króla polskiego w 1669 r., po abdykacji i wyjeździe z Polski Jana II Kazimierza. Nowy król okazał się jednak słaby i nieudolny. Poprzez małżeństwo z Eleonorą Habsburżanką związał się z prohabsburskim stronnictwem magnatów. Przewodził mu podkanclerzy koronny Andrzej Olszowski, w rzeczywistości kierujący zamiast króla polityką Rzeczpospolitej. W 1672 r. zawiązano konfederację gołąbską, popierającą króla, skupiającą zwolenników sojuszu z Habsburgami sprzeciwiających się stronnictwu profrancuskiemu. W odpowiedzi na to, z inicjatywy hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego, została zawiązana profrancuska konfederacja szczebrzeszyńska, dążąca do detronizacji Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Spór między stronnictwami omal nie doprowadził do wybuchu wojny domowej. W 1672 r. na Polskę najechali Turcy i po zdobyciu Kamieńca Podolskiego wymusili na pogrążonej w wewnętrznych waśniach Rzeczpospolitej podpisanie haniebnego traktatu w Buczaczu. Sejm polski nie ratyfikował go jednak. Obie zwaśnione konfederacje zostały rozwiązane na sejmie pacyfikacyjnym w 1673 roku. Wkrótce Polska wznowiła działania wojenne przeciw Turcji i wojska dowodzone przez Jana Sobieskiego zadały wrogowi klęskę pod Chocimiem (1673). Król jednak nie dożył tej chwili, gdyż zmarł w przededniu bitwy.
WAŻNE DATY: | |||||||||||||||
|