Władysław RaczkiewiczWładysław Raczkiewicz (1885–1947), prawnik, polityk, prezydent RP na wychodźstwie. Był wnukiem powstańca styczniowego i zesłańca na Syberię. Urodził się na Kaukazie, studiował w Petersburgu, gdzie należał do tajnej Organizacji Młodzieży Narodowej i Związku Młodzieży Polskiej "Zet". W 1911 r. ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie w Dorpacie (Estonia). W latach 1914–17 został wcielony do armii rosyjskiej. W 1917 r. współtworzył Naczelny Polski Komitet Wojskowy i kierował nim. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918), w latach 1921, 1926 i 1935–36 był ministrem spraw wewnętrznych. Kilkakrotnie pełnił funkcję wojewody, kolejno w latach: 1921–24 nowogrodzkiego, 1926–1930 wileńskiego, 1935 krakowskiego, 1936–39 pomorskiego. Od 1930 r. pełnił funkcję senatora z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR), w tym samym roku został marszałkiem senatu (do 1935). Od 27 IX 1939 r. pełnił urząd prezydenta RP na wychodźstwie. Był przeciwnikiem układu z ZSRR (układ Sikorski–Majski). Protestował przeciw krzywdzącym Polskę postanowieniom konferencji jałtańskiej (II 1945). Wkrótce rząd polski na wychodźstwie przestał być uznawany przez zachodnich aliantów (ZSRR nie uznawał władz polskich od |