Piotr Jaroszewicz

Piotr Jaroszewicz (1909–1992), działacz komunistyczny, generał, premier PRL. Od 1943 r. walczył w armii Berlinga, istniejącej u boku Armii Czerwonej. W latach 1944–45 był zastępcą dowódcy 1. Armii WP ds. polityczno-wychowawczych, następnie został mianowany generałem Ludowego Wojska Polskiego. Od 1944 r. należał do Polskiej Partii Robotniczej (PPR). W latach 1948–1980 był członkiem Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KC PZPR), a w latach 1970–1980 członkiem Biura Politycznego KC PZPR. W latach 1952–1970 pełnił funkcję wicepremiera, a w latach 1970–1980 premiera. Od 1955 r. do 1970 r. był stałym przedstawicielem PRL w RWPG. W 1976 r., w wyniku nieudolnych reform rządu Jaroszewicza, doszło do fali robotniczych protestów. W 1981 r. został usunięty z szeregów PZPR i jednocześnie uznany za osobę odpowiedzialną za doprowadzenie do kryzysu gospodarczego i politycznego w państwie. W 1984 r. został postawiony przed Trybunałem Stanu, jednak postępowanie przeciw niemu umorzono po ogłoszeniu amnestii. Został zmordowany w niewyjaśnionych okolicznościach w 1992 r.