Nabuchodonozor II
(?–562 r. przed Chr.)


Dotychczas nie poznano wizerunku tego władcy.

PODBÓJ SYRII I PALESTYNY:
Po upadku państwa asyryjskiego, w końcu VII w. przed Chr., Babilonia i Egipt przystąpiły do rywalizacji o panowanie w Syrii i Palestynie. Babilończycy, którzy dążyli do podbicia terenów znajdujących się na zachód od Eufratu, aby opanować Syrię musieli zdobyć potężną twierdzę Karkemisz, bronioną przez silny garnizon egipski. Król babiloński Nabopolasar przekazał dowództwo w tej kampanii, rozpoczętej w roku 607 przed Chr. swojemu synowi Nabuchodonozorowi. W roku 605 przed Chr. Nabuchodonozor rozgromił w bitwie pod Karkemisz dowodzoną przez króla Necho II armię egipską, następnie szturmem zdobył twierdzę, a ludzi znajdujących się w niej kazał wymordować. Nabuchodonozor podążał jeszcze za niedobitkami wojsk egipskich, które w panice opuściły pole walki, kiedy otrzymał wiadomość o śmierci swojego ojca. Udał się więc z powrotem do Babilonii, aby objąć po nim tron. Już jako król Nabuchodonozor II (z dynastii chaldejskiej) kontynuował walki, w wyniku których zdobył Syrię i Palestynę. Władze Egiptu, które nie mogły pogodzić się z utratą wpływów na tych terenach nieustannie podgrzewały antybabilońskie nastroje w księstwach syryjskich i palestyńskich. Nastroje te i tak nie były przychylne nowemu władcy, gdyż Nabuchodonozor często bardzo okrutnie traktował podbite ludy i nakładał na nie dotkliwe kontrybucje. W roku 598 przed Chr., wbrew przestrogom proroka Jeremiasza, w Judei wybuchło powstanie antybabilońskie. W roku 597 przed Chr. Nabuchodonozor II stłumił zamieszki, zdobył Jerozolimę i deportował do Babilonii ok. 8000 najznamienitszych mieszkańców Judei, pozostawiając jedynie ludność najuboższą. Królem Judei mianował zależnego od Babilonii Zedekiasza. 10 lat później (587 przed Chr.) Judejczycy powtórnie wywołali powstanie. Nabuchodonozor ponownie ich zwyciężył, następnie kazał zburzyć Jerozolimę, a większość Żydów uprowadził do tzw. niewoli babilońskiej. Części Judejczyków, m.in. prorokowi Jeremiaszowi, udało się znaleźć schronienie w Egipcie. Umacniając swą pozycję w Syrii, Palestynie i Fenicji, Nabuchodonozor zapewnił Babilonii stały dostęp do cennych surowców, dzięki którym państwo to wzbogaciło się i uzyskało warunki do szybkiego rozwoju. Dodatkowo podbite kraje miały obowiązek płacenia Babilonii wysokich danin.

DZIAŁALNOŚĆ W BABILONIE:
W czasie panowania Nabuchodonozora II miasto Babilon, wcześniej podupadłe i zniszczone przez Asyryjczyków, przeżywało okres rozkwitu. Po gruntownej przebudowie stolica państwa babilońskiego, licząca 250–300 tys. mieszkańców, stała się najwspanialszą metropolią ówczesnego świata, przewyższając swym przepychem inne miasta. Bramy miejskie zostały upiększone, zwłaszcza brama północna – Isztar, która podobnie jak droga procesyjna prowadząca do głównej świątyni Marduka pokryta była emaliowaną cegłą. Na błękitnym tle bramy znajdowały się płaskorzeźby przedstawiające mityczne zwierzęta. W tym czasie wzniesiono również pałac królewski i, zaliczane do jednego z siedmiu cudów świata starożytnego, wiszące ogrody. Były to kilkupoziomowe, sztucznie nawadniane tarasy, na których zasadzono drzewa i krzewy. Według legendy był to dar dla jednej z żon Nabuchodonozora – księżniczki medyjskiej Amytis. Budowla z wiszącymi ogrodami miała jej przypominać rodzinny krajobraz, za którym  bardzo tęskniła.


Wiszące ogrody Babilonu – próba rekonstrukcji

Za panowania Nabuchodonozora II wzniesiono wiele zikkuratów, czyli budowli sakralnych liczących kilka kondygnacji (od 3 do 7), z małą świątynią u szczytu, z których największy (7 kondygnacji) poświęcony był bogowi Mardukowi (monument ten był opisywaną w Biblii wieżą Babel). Nabuchodonozor zbudował również szereg budowli o charakterze strategicznym oraz wzmocnił mury obronne Babilonu. Stolica państwa babilońskiego była w tym czasie jednym z najważniejszych ośrodków handlowych i bankowych.


Zikkurat (biblijna wieża Babel) – próba rekonstrukcji

Nabuchodonozor II zmarł w roku 562 przed Chr. W czasie jego panowania państwo babilońskie osiągnęło szczyt potęgi i stało się największym mocarstwem w zachodniej Azji. Lata te należą do najwspanialszych okresów w dziejach Babilonu.


Droga procesyjna i brama Isztar – próba rekonstrukcji

WAŻNE DATY:
(lata przed Chrystusem)

605

zwycięstwo Nabuchodonozora nad armią egipską pod Karkemisz

605

objęcie tronu babilońskiego przez Nabuchodonozora po śmierci ojca

598

wybuch antybabilońskiego powstania w Judei

597

stłumienie powstania Judejczyków, zdobycie Jerozolimy, deportacja części mieszkańców Judei do Babilonii

587

stłumienie drugiego powstania w Judei, zburzenie Jerozolimy, uprowadzenie większości Żydów do tzw. niewoli babilońskiej

 

 

powrót do początku strony