Salomon
(rok ur. nieznany, zm. ok. 930 r. przed Chr.)

Od ok. 970 r. przed Chr. król Izraela, syn i następca Dawida.

Salomon urodził się w Jerozolimie, był synem Dawida i Batszeby. Początkowo nosił imię Jedyniasz, dopiero kiedy został królem obrał imię Salomon. W młodym wieku objął tron i przejął władzę nad wielkim państwem izraelskim, które stworzył jego ojciec. Obejmowało ono tereny od brzegów Morza Śródziemnego (z wyjątkiem ziemi Filistynów), poprzez Syrię, do Eufratu na północnym wschodzie, a na południu do granicy Egiptu.

Król dążył do utrzymania przyjaznych kontaktów z sąsiadami, na początku swego panowania zawarł sojusz z władcą egipskim i ożenił się z jego córką. Dobrosąsiedzkie stosunki utrzymywał także z innymi państwami. Taka polityka i korzystne położenie geograficzne służyły rozwojowi handlu. W tym czasie rozwijało się również rzemiosło i kopalnictwo (głównie miedzi). Przez królestwo izraelskie przechodziły ważne szlaki handlowe, w tym droga importu kości słoniowej i złota z Afryki na Bliski Wschód. Szerokie kontakty handlowe pozwoliły na zaopatrzenie kraju we wszystkie niezbędne surowce, wywożono głównie produkty wytwarzane z uprawianych oliwek i winorośli, a także wyroby miedziane. Za panowania Salomona Izrael osiągnął również szczyt rozwoju kulturalnego.

Salomon i królowa Saby


Salomon zabiegał też o umocnienie władzy królewskiej i wewnętrznych podstaw swego państwa. Podzielił królestwo na dwanaście prowincji, zgodnie z podziałem plemiennym, i wprowadził system podatkowy. Mimo że prowadził pokojową politykę, wiele uwagi poświęcał wzmocnieniu militarnej siły państwa. Wzniósł wiele fortyfikacji, zreorganizował armię, powołał stałe oddziały wojskowe, wprowadził do użytku rydwany bojowe.

Dochody z podatków pozwoliły królowi Salomonowi na bardzo intensywną działalność budowniczą. Za jego panowania wzniesiono wiele okazałych budowli, a najsłynniejszą i najwspanialszą była świątynia w Jerozolimie. Do jej budowy, która trwała siedem lat, użyto najdroższych materiałów, jak libańskie cedry i miedź, a do wystroju wnętrza – kamieni szlachetnych i złota. Prace zakończone zostały ok. 960 r. przed Chr. Świątynia stała się centralnym ośrodkiem kultu boga Jahwe, a z biegiem czasu  przybytkiem łączącym cały naród hebrajski. Złożono w niej Arkę Przymierza z zapisanymi na kamiennych tablicach przykazaniami. Król wybudował również okazały pałac w Jerozolimie, wzniósł mury jerozolimskie i rozbudowywał inne miasta.

Świątynia w Jerozolimie – próba rekonstrukcji


Dwór w Jerozolimie stał się głównym ośrodkiem kulturalnym królestwa izraelskiego. Sam król Salomon był mędrcem zajmującym się zagadnieniami filozoficzno-religijnymi. Jemu właśnie przypisuje się autorstwo Pieśni nad pieśniami, Księgi Koheleta zapisanych w biblijnym Starym Testamencie.

Biblia przedstawia Salomona jako króla sprawiedliwego i rozumnego, przewyższającego tymi przymiotami innych władców. Legenda głosi, że pewnego dnia przyszły do niego dwie skłócone ze sobą kobiety. Każda z nich twierdziła, że jest matką chłopca, którego przyprowadziły ze sobą. Salomon długo zastanawiał się nad tym, jak rozwikłać zaistniały spór. Wreszcie zwrócił się kobiet, aby zgodziły się na okaleczenie chłopca. Skoro nie umiały dojść do porozumienia, zadecydował, że przetnie dziecko na pół, tak, aby każda z nich otrzymała należną część. Spodziewał się, że matka chłopca, nie zgodzi się na to, by pozbawić życia jej syna. Tak się też stało. Jedna z kobiet oświadczyła, że woli oddać dziecko niż przyczynić się do jego śmierci. Druga natomiast była zupełnie obojętna na krzywdę chłopca. Król oddał dziecko prawdziwej matce. Tak pojawiły się w naszym języku zwroty "salomonowa mądrość" czy "salomonowy wyrok", jednak jego mądrość miała także granice i dziś czasami mówimy bezradni "z pustego to i Salomon nie naleje".

Salomonowy wyrok


W późniejszym okresie panowania Salomon zaczął sprawować władzę w sposób despotyczny. Coraz większe obciążenia podatkowe i przymusowe roboty rodziły niezadowolenie i opór ludności. W tym czasie król dopuścił się także niewierności wobec Jahwe i zaczął czcić obce bóstwa.

Salomon zmarł ok. 930 r. przed Chr. Wkrótce po jego śmierci królestwo rozpadło się na dwa państwa: Izrael, ze stolicą w Samarii lub Sychem, i Judeę,  ze stolicą w Jerozolimie.

WAŻNE DATY:
(lata przed Chrystusem)

970

narodziny Salomona w Jerozolimie

970

objęcie tronu przez Salomona po śmierci Dawida

960

zakończenie prac przy budowie świątyni w Jerozolimie

930

śmierć Salomona

powrót do początku strony