Ważne pojęciaKontrreformacja – prąd zmierzający do reformy wewnętrznej Kościoła; reakcja na reformację. Po piętnastu latach debat nad umocnieniem wewnętrznym i ustaleniem ustroju Kościoła katolickiego, zwołano w Trydencie sobór powszechny, który miał miejsce w latach Manieryzm – kierunek w sztuce łączący elementy renesansu i baroku. Odchodził od spokojnego i harmonijnego styku odrodzenia i wkraczał w ekspresyjne i "dzikie" formy baroku. Trwał od 1520 do 1580 r. Charakteryzował się szczególnym wyszukaniem w formie i treści, wyrafinowaniem i świadomą stylizacją – artyści chcieli zadziwić, poszukiwali nowych i śmiałych rozwiązań. Sztukę tę cechowała teatralizacja. Najsłynniejszym przedstawicielem tego nurtu był El Greco. Marinizm – styl poetycki zapoczątkowany przez poetę włoskiego Giambattistę Marino, który twierdził, że poezja powinna głównie zaskakiwać czytelnika, zadziwiać go niezwykłością języka, szokującymi określeniami, metaforami i paradoksami. Marinizm cechowała skłonność do wirtuozerii formalnej i dworskiej elegancji. Polskim przedstawicielem tego nurtu był J.A. Morsztyn. Konceptyzm – jeden z kierunków poezji baroku, ukształtowany w literaturze hiszpańskiej i włoskiej, oddziałujący stamtąd na literaturę innych krajów. Polegał na oparciu wypowiedzi poetyckiej na koncepcie, rozumianym jako pojęcie subtelne i pomysłowe; w przeciwieństwie do marinizmu, nie ograniczał się do liryki świeckiej, wpłynął także na język poezji religijnej. Jednym z najwybitniejszych teoretyków konceptyzmu był E. Tesauro. Rokoko – 1) styl artystyczny wywodzący się z baroku, najwyraźniej zaznaczał się w zdobieniu wnętrz i fasad, meblarstwie i stroju. Nazwa wywodzi się od często stosowanego motywu podobnego do muszli |