SZTUKA

Styl w baroku nie był jednorodny, sztukę epoki można podzielić na trzy okresy:

I.

od 1570 do 1630 r. – wczesny barok, surowy styl, główny ośrodek w Rzymie;

II.

od 1630 do 1700 r. – barok rozwinięty, malowniczy, najbardziej typowy, główny ośrodek – Paryż;

III.

od 1700 do 1760 r. – barok późny, dążył do pewnego rozluźnienia form, przechodził w rokoko.

ARCHITEKTURA

–

kościoły były wznoszone na planie krzyża łacińskiego nierównoramiennego, kościołem-wzorem była świątynia jezuitów w Rzymie;

–

budowle były szerokie, na skrzyżowaniu ramion była kopuła, zamiast naw bocznych występował rząd kaplic połączonych przejściami;

–

monumentalizm (budowle wielkie, potężne);

–

malownicze, dynamiczne formy;

–

bogactwo ozdób;

–

wygięcie ścian budowli (np. okrągłe itp.);

–

parzystość elementów, np. kolumn;

–

wnętrza były bogato dekorowane malowidłami i rzeźbami, często złoconymi;

–

nastąpił rozwój architektury pałacowej – pałace charakteryzowały się dużą rozległością i otwarciem na okolice przez dziedziniec i park; wykształciła się sztuka ogrodowa, np. ogród Boboli;

–

sławni architekci: Lorenzo Bernini, Giacomo Barozzi da Vignola.


Uniwersytet Wrocławski


Aula Leopoldina wewnątrz głównego gmachu UWr.


Ogród Boboli


Zespół Villa di Papa Giulio w Rzymie
(G. Barozzi)

Konfesja nad grobem św. Piotra
(L. Bernini)

RZEŹBA

–

ekspresja, dynamizm, patos, teatralność gestów;

–

fantazja;

–

kontrapost, wygięcie postaci;

–

tematyka sakralna, mitologiczna, religijna;

–

postacie w ruchu;

–

rzeźbiono w kamieniu, zwłaszcza w marmurze, rzadziej w drewnie;

–

znany rzeźbiarz: Lorenzo Bernini, m.in. słynna jest jego Fontanna czterech rzek w Rzymie.


Lorenzo Bernini – Dawid

MALARSTWO

–

tematyka religijna (szczególnie męczeństwo) oraz świecka (wątki mitologiczne, historyczne, portrety, pejzaże, martwa natura);

–

często kontrastowe barwy;

–

światłocień, perspektywa (głębia);

–

obrazy pełne ruchu i energii, ozdobne;

–

obok symbolizmu występował realizm;

–

malarze: Piotr Paweł Rubens, Rembrandt van Rijn, Caravaggio, Anthonis van Dyck.


P.P. Rubens – Bachus


P.P. Rubens – Połączenie nieba i ziemi

powrót do początku strony