DZIADY CZĘŚĆ IIDziady to obchodzona na Litwie i w Prusach uroczystość na cześć zmarłych przodków. Miejscem obrządku była kaplica, cmentarz lub miejsce odludne. Według Mickiewicza uroczystość miała charakter pogański. W rzeczywistości dziady obchodzono kilka razy w roku przy udziale duchowieństwa i miały one nieco inny charakter. Poeta chciał wprowadzić nastrój tajemniczości i grozy, dlatego akcja utworu rozgrywa się w nocy przed Zaduszkami w kaplicy, a przewodzi jej Guślarz. Dzięki temu utwór zawiera wiele elementów ludowych. Największą zmianą wprowadzoną przez Mickiewicza do opisu obrządku jest przychodzenie duchów, zaklęcia, magia. Naczelne przesłanie II części Dziadów to: trzeba zaznać pełni człowieczeństwa, trzeba cierpieć, kochać i nie wolno być egoistą ani krzywdzić innych ludzi, nie wolno być chciwym, należy żyć na ziemi z ludźmi i dla ludzi, a nie w świecie marzeń, złudy i beztroski.
|