Bolesław V Wstydliwy
Bolesław V Wstydliwy (1226–1279), książę sandomierski i krakowski, syn Leszka Białego i Grzymisławy, księżniczki ruskiej. Po śmierci ojca (1227), małoletni Bolesław był pod opieką matki. Kiedy w 1228 r. Henryk Brodaty objął rządy w Krakowie wydzielił młodemu Bolesławowi ziemię sandomierską. Rok później, w 1229 r., Konrad Mazowiecki, któremu przejściowo udało opanować tron krakowski, usunął Bolesława z Sandomierza. Ponownie ziemię sandomierska Bolesław otrzymał w roku 1233, znalazłszy się pod opieką i zwierzchnictwem Henryka Brodatego. W czasie najazdu tatarskiego na Polskę w 1241 r., schronił się na Węgrzech, z którymi był w sojuszu umocnionym małżeństwem z córką króla węgierskiego Beli I, Kingą. W roku 1243, możni krakowscy, zrażeni okrutnymi rządami Konrada Mazowieckiego, powołali na tron w Krakowie Bolesława Wstydliwego. Ten pokonał Konrada w bitwie pod Suchodołem i wyparł go z Małopolski. Ziemie należące do Bolesława były często pustoszone przez Rusinów, Jaćwingów oraz Tatarów, którzy ponownie najechali ziemie polskie w latach 1259–60. Politykę zagraniczną Bolesław Wstydliwy opierał na sojuszu z Węgrami, z którymi zjednoczył się przeciw Czechom. Jednocześnie po stronie czeskiej opowiedzieli się książęta śląscy, dlatego dochodziło do zbrojnych konfliktów małopolsko-śląskich. W 1273 r. wybuchł bunt rycerstwa przeciw Bolesławowi, ale ten zdołał go opanować. Wkrótce odstąpił od sojuszu z Węgrami i stanął po stronie czeskiej. Za panowania Bolesława Wstydliwego nastąpił rozwój gospodarczy i wzrost znaczenia Małopolski. Dzięki odkryciu złóż soli kamiennej i zreformowaniu salin, które stały się własnością państwa, Bolesław zapewnił księstwu stały dochód. Popierał również kolonizację i lokował miasta na prawie niemieckim. Przed śmiercią Bolesław, który nie miał potomstwa, wyznaczył na swego następcę księcia sieradzko-łęczyckiego Leszka Czarnego.
WAŻNE DATY: | |||||||||||||||
|