KONFLIKTY MIĘDZYNARODOWE 

na Świecie, w Europie, w Polsce

Do konfliktów międzynarodowych dochodzi wówczas, gdy zaistnieją sprzeczności między interesami państw, organizacji czy grup społecznych. Strony konfliktu mają odmienne poglądy na temat przedmiotu sporu i w związku z tym prowadzą określone działania, aby uzyskać jak najbardziej korzystne dla siebie rozwiązanie.

Najczęściej przedmiotami sporów międzynarodowych (czyli przyczynami konfliktów) są:
- roszczenia terytorialne – dwa państwa (lub więcej) chcą, aby dany obszar należał do ich terytorium, np. Rosja i Japonia spierają się o część Wysp Kurylskich;
- dążenia niepodległościowe – społeczeństwo żyjące na określonym terenie zabiega o utworzenie własnego, niepodległego państwa, np. Baskowie w Hiszpani czy Kurdowie w Turcji, Iranie i Iraku;
- wpływy polityczno-gospodarcze – rządy silnych państw “interweniują” w różnych miejscach na Ziemi, aby “przy okazji “ zadbać też o własne interesy, np. USA na Bliskim Wschodzie czy wcześniej ZSRR w Afganistanie;
- przekonania religijne – zasady niektórych religii określają innowierców jako wrogów, co jednoznacznie kształuje światopogląd ich wyznawców, np. muzułmanów (wyznawców Islamu);
- grupy etniczne – mniejszości narodowe często bywają dyskryminowane, co negatywnie wpływa na stosunki między zainteresowanymi stronami, np. problem ludności polskiej na Białorusi.

Konflikt między narodami może być mniej lub bardziej nasilony i w zależności od tego strony podejmują różne działania na wielu płaszczyznach, np.;
- dyplomatycznej – pisemne przedstawienie stanowiska za pomocą noty dyplomatycznej (protestacyjnej); wezwanie przedstawiciela dyplomacji do złożenia wyjaśnień; zawieszenie bądź zerwanie stosunków dyplomatycznych;
- gospodarczej – zakaz handlu (embargo) lub nałożenie wysokich ceł na towary, które wymieniane są między zwaśnionymi krajami;
- społecznej – utrudnione kontakty między obywatelami zwaśnionych państw (ograniczenie komunikacji, drobiazgowe kontrole na granicach);
- propagandowej – nagłośnienie w mediach niecnych zamiarów i poczynań przeciwnika, przy jednoczesnym przedstawianiu swojego stanowiska tylko w korzystnym świetle (aby zjednoczyć własny naród w danej sprawie);
- psychologicznej – “demonstracja siły”, czyli efektowne parady wojskowe, próby nowych rodzajów broni, ćwiczenia i przegrupowania wojsk w pobliżu granicy (aby zastraszyć przeciwnika);
- zbrojnej – począwszy od tzw. incydentów na granicy (wymiana ognia, naruszenie przestrzeni powietrznej czy wód terytorialnych), poprzez akty terrorystyczne (podkładanie bomb, porwania, zamachy), bunty i powstania, a na regularnej wojnie skończywszy.

Rozwiązanie konfliktu może nastąpić według dwóch schematów:
- strony dochodzą do porozumienia decydując się na mniejsze lub większe ustępstwa (w zależności od wyników prowadzonych wcześniej działań); często w negocjacjach pokojowych uczestniczą mediatorzy (przedstawiciele państw trzecich, niebędących stroną w konflikcie), którzy mają za zadanie ułatwienie osiągnięcia kompromisu;
- zwycięża jedna ze stron konfliktu i to jej stanowisko w całości zostaje zrealizowane; dochodzi do tego najczęściej w wyniku działań zbrojnych, kiedy to przegrany zmuszony jest do bezwzględnej kapitulacji.

powrót na początek strony