Lech Kaczyński
Lech Kaczyński (ur. 1949) – profesor prawa, polityk, prezydent RP. Urodził się w Warszawie w rodzinie o tradycjach patriotycznych i niepodległościowych. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1971 r. kontynuował pracę naukową na Uniwersytecie Gdańskim, w 1980 r. obronił doktorat z prawa pracy, a w 1990 r. habilitację. Od 1977 r. współpracował z Biurem Interwencji Komitetu Obrony Robotników, w VIII 1980 r. został doradcą Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej, w 1981 r. był delegatem na I Krajowy Zjazd NSZZ "Solidarność". W stanie wojennym został internowany, po zwolnieniu (X 1982) kontynuował działalność związkową. W XII 1988 r. został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu w zespole do spraw pluralizmu związkowego (II–IV 1989). W latach 1989–91 był senatorem. W 1990 r. wraz z bratem Jarosławem utworzył partię Porozumienie Centrum (PC), z ramienia której w latach 1991–93 był posłem na sejm. W 1991 r. został ministrem stanu w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego w Kancelarii Prezydenta, z którego wkrótce odszedł po ostrym konflikcie z L. Wałęsą i jego otoczeniem. Od 1992 r. do 1995 r. pełnił funkcję prezesa Najwyższej Izby Kontroli (NIK). Od VI 2000 r. do VII 2001 r., pełniąc urząd ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego w rządzie