NAUKA O JĘZYKU

Człowiek jako istota żyjąca w społeczeństwie musi się komunikować. Swoje myśli może przekazywać dwojako: mówiąc lub pisząc. Ludzie pierwotni porozumiewali się za pomocą dźwięków, z czasem wytworzyli własny język, ale to wynalezienie pisma stało się epokowym wydarzeniem. Umożliwiło gromadzenie informacji, które teraz mogły być przekazywane zarówno w przestrzeni, jak i w czasie.

Pierwsze wyrazy polskie pochodzą z XII wieku z tzw. Bulli gnieźnieńskiej, były to nazwy wiosek i ich właścicieli. Pierwsze polskie zdanie pochodzi z drugiej połowy XIII wieku – do zapisu użyto liter alfabetu łacińskiego. W polszczyźnie istniało jednak wiele dźwięków, których w łacinie nie było – trzeba było dostosować alfabet łaciński do zapisu polskich słów, tworząc nowe znaki, łącząc litery itp. Tak zaczęła kształtować się ortografia polska. Od XVI wieku zapis polskich tekstów jest w miarę stały, choć zmiany w pisowni wprowadzane były aż do połowy naszego stulecia.

Język cały czas podlega zmianom – zarówno leksykalnym (dotyczącym słownictwa), jak i gramatycznym czy interpunkcyjnym (istniejąca od 1996 roku Rada Języka Polskiego przy Prezydium PAN ma prawo uchwalać reguły ortograficzne i interpunkcyjne w polszczyźnie). Jedne zmiany przyjmują się głęboko w języku, inne zaś mają ograniczony wpływ lub też odchodzą zupełnie w zapomnienie. Zasadniczych zmian w języku polskim raczej nie będzie – w najbliższym dziesięcioleciu Rada Języka Polskiego postanowiła nie wprowadzać zmian ortograficznych, a jedynie uzupełniać i interpretować istniejące reguły. Z pomocą tej częsci naszego portalu można więc spokojnie doskonalić swoją znajomość zasad obowiązujących w ortografii i gramatyce ojczystego języka.

	ORTOGRAFIA
	INTERPUNKCJA

powrót do początku strony