JAROSŁAW KACZYŃSKI

Jarosław Kaczyński (ur. 1949) –  doktor prawa, działacz opozycyjny w okresie PRL, polityk prawicowy, premier RP, brat Lecha Kaczyńskiego. Urodził się w Warszawie w rodzinie o tradycjach patriotycznych i niepodległościowych.

W 1971 r. ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1976 r. w Instytucie Nauki o Państwie i Prawie Polskiej Akademii Nauk uzyskał stopień doktora. Był pracownikiem naukowym  Instytutu Polityki Naukowej i Szkolnictwa Wyższego, a następnie Uniwersytetu Warszawskiego i filii tej uczelni w Białymstoku.
W latach siedemdziesiątych był aktywnym działaczem opozycyjnym. Współpracował z powstałym w 1976 r. Komitetem Obrony Robotnika (KOR). Po ogłoszeniu stanu wojennego (13 XII 1981) był członkiem i doradcą podziemnych władz krajowych NSZZ "Solidarność". W latach osiemdziesiątych działał także w Komitecie Helsińskim.

W 1989 r., z ramienia "Solidarności", negocjował utworzenie rządu Tadeusza Mazowieckiego. W tym samym roku został senatorem I kadencji z listy Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego (OKP). W latach 1989–1990 pełnił funkcję redaktora naczelnego "Tygodnika Solidarność". W 1990 r. współtworzył Porozumienie Centrum, a następnie do 1998 r., przewodził temu ugrupowaniu. Z listy tej partii był posłem na Sejm w latach 1991–93. W 1990 r. został ministrem stanu i szefem Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy. Wkrótce jednak, po ostrym konflikcie z  Wałęsą, zrezygnował z tego stanowiska (1991). W 1997 r. związał się z Ruchem Odbudowy Polski Jana Olszewskiego i z ramienia tej partii zasiadał w Sejmie w latach 1997–2001.

W 2001 r. Jarosław, wraz z bratem Lechem, założył partię Prawo i Sprawiedliwość (PiS) i z jej listy został wybrany na posła na Sejm Rzeczpospolitej Polskiej (2001–05). Po objęciu przez Lecha w 2003 r. funkcji prezydenta Warszawy, Jarosław został wybrany na prezesa Prawa i Sprawiedliwości. We IX 2005 r. pod jego przewodnictwem Prawo i Sprawiedliwość zwyciężyło w wyborach parlamentarnych, nieznacznie wyprzedzając Platformę Obywatelską (PO). Wkrótce okazało się, że powszechnie oczekiwana koalicja tych dwóch partii nie dojdzie do skutku. Znaczne różnice programowe, ambicje i wzajemne urazy polityków obu ugrupowań, a ostatecznie niesatysfakcjonujące PO, zwycięstwo Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich nie pozwoliły na zawarcie porozumienia. Mimo wygrania wyborów parlamentarnych sytuacja Prawa i Sprawiedliwości w Sejmie nie była dobra, ponieważ ilość mandatów PiS-u  nie dawała ugrupowaniu większości sejmowej. Propozycja Prawa i Sprawiedliwości rozwiązania parlamentu i ponownych wyborów została odrzucona przez Platformę Obywatelską. W obliczu takiej sytuacji doszło do kontrowersyjnego porozumienia PiS z Samoobroną i Ligą Polskich Rodzin (LPR) zakończonego zawarciem tzw. paktu stabilizacyjnego, a następnie koalicji rządowej. W VII 2006 r. sprawujący urząd premiera Kazimierz Marcinkiewicz podał się do dymisji a na jego miejsce został desygnowany przez prezydenta RP  Jarosław Kaczyński. 19 VII Sejm udzielił mu wotum zaufania. We IX 2006 r., w obliczu zbliżających się wyborów samorządowych, doszło do zaostrzenia stosunków między Prawem i Sprawiedliwością i Samoobroną. Przywódca tej ostatniej –  wicepremier Andrzej Lepper, zaczął publicznie występować przeciw Jarosławowi Kaczyńskiemu. Sprawa zakończyła się dymisją Leppera i rozpadem (od początku kontrowersyjnej) koalicji z Samoobroną. Premier Jarosław Kaczyński realizując program Prawa i Sprawiedliwości, dążył do likwidacji nieformalnych układów jakie według PiS-u  miały miejsce w poprzednich latach w życiu politycznym i społecznym w Polsce, m.in. zlikwidowano Wojskowe Służby Informacyjne (WSI), rozpoczęto proces ujawniania kulis działań w sektorze bankowym oraz prywatyzacji po 1989 r. 

Gabinet premiera Jarosława Kaczyńskiego od początku swego istnienia jest ostro atakowany i krytykowany przez środowiska lewicowe i liberalne.