Tadeusz Komorowski

Tadeusz Komorowski pseudonim Bór, Lawina i in. (1895–1966), generał, olimpijczyk, polityk, premier rządu RP na wychodźstwie. Podczas I wojny światowej walczył w armii austriackiej, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918), w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej (VIII 1920) dowodził 12. pułkiem ułanów, został ranny w bitwie pod Komarowem. Dwukrotnie reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich (1924 i 1936) w jeździectwie. W latach 1928–1938 był dowódcą 9. pułku ułanów, a w latach 1938–39 komendantem Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r. Jesienią 1939 r. tworzył konspiracyjne organizacje wojskowe. Od 1941 r. do 1943 r. był zastępcą komendanta Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), przekształconego w II 1942 r. w Armię Krajową (AK). Po aresztowaniu gen. Grota-Roweckiego (30 VI 1943), został dowódcą AK. 31 VII 1944 r. w porozumieniu z Delegatem Rządu na Kraj, podjął decyzję o rozpoczęciu Powstania Warszawskiego. Po upadku powstania (2 X 1944) dostał się do niewoli niemieckiej. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W latach 1947–49 pełnił urząd premiera rządu RP na wychodźstwie. Od 1954 r. był członkiem Rady Politycznej, a od 1956 r. Rady Trzech. Zmarł w 1966 r. W 1995 r. został pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego.