Leszek Miller

Leszek Miller (ur. 1946), polityk postkomunistycznej socjaldemokracji, premier RP. Od 1969 r. do 1990 r. był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Dzięki rekomendacji partii skierowany został na politologiczne studia w Wyższej Szkole Nauk Społecznych, które ukończył w 1977 r. i rozpoczął karierę w aparacie PZPR. W latach 1986–89 pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego w Skierniewicach, w 1988 r. został jednym z sekretarzy Komitetu Centralnego (KC) PZPR, a w 1989 r. członkiem Biura Politycznego KC PZPR. W 1990 r. współtworzył postkomunistyczną Socjaldemokrację Rzeczpospolitej Polskiej (SdRP), która od 1991 r. wchodziła w skład Sojuszu Lewicy Demokratycznej (SLD). W latach 1990–93 był sekretarzem generalnym SdRP. Od 1993 r. do 1996 r. pełnił funkcję ministra pracy w rządach W. Pawlaka, J. Oleksego i W. Cimoszewicza. W 1996 r. został ministrem – szefem Urzędu Rady Ministrów, a w 1997 r. ministrem spraw wewnętrznych i administracji. W latach 1997–2001 był przewodniczącym Klubu Parlamentarnego SLD, a w latach 1999–2004 przewodniczącym SLD. Po zwycięstwie lewicy w wyborach parlamentarnych w 2001 r. został desygnowany przez prezydenta A. Kwaśniewskiego na urząd premiera RP, który sprawował od X 2001 r. do V 2004 r. W końcowej fazie tego okresu społeczne poparcie dla jego rządu osiągnęło najniższy poziom ze wszystkich rządów po 1989 r., co było spowodowane niewywiązywaniem się z szumnych zapowiedzi przedwyborczych, rosnącym bezrobociem i wychodzeniem na jaw wielu afer korupcyjnych w aparacie rządzącego obozu. Gabinet L. Millera podał się dymisji 2 V 2004 r.