Strona ofertowa Wydawnictw Edukacyjnych WIKING
Jesteś
gościem portalu
Strona główna portalu
http://www.wiking.edu.pl/article.php?id=621
http://www.wiking.edu.pl/article.php?id=440
http://www.wiking.edu.pl/article.php?id=110
http://www.wiking.com.pl/index.php?site=testy_gim_historia_roz_1
http://www.wiking.edu.pl/article.php?id=348
http://www.wiking.edu.pl/sitemap.php
Powrót do poprzedniej stronyWersja do wydruku

Teodozjusz I Wielki, Flavius Theodosius
(ur. ok. 346 r. po Chr., zm. 395 r. po Chr.)

Pochodził z Hiszpanii. Był synem wybitnego dowódcy Teodozjusza Flawiusza. Cesarz rzymski w latach 379–95.

W wieku młodzieńczym towarzyszył swemu ojcu w wielu wyprawach wojennych. Po śmierci cesarza wschodniorzymskiego, Walensa, w 379 r. Gracjan, cesarz zachodu, mianował Teodozjusza jego następcą. Obaj władcy jako gorliwi chrześcijanie byli gorącymi rzecznikami nicejskiego wyznania wiary. Prowadzili politykę wrogą wobec starej religii tudzież wyznań chrześcijańskich nieuznających postanowień soboru nicejskiego, w tym arian, donatystów i innych heretyków.
W 379 r. Gracjan zrezygnował z tradycyjnej funkcji najwyższego kapłana (pontifex maximus), a Teodozjusz w ogóle nie przyjął tej godności.

W 380 r. Teodozjusz pokonał Gotów, którzy pod naporem Hunów wtargnęli na terytorium cesarstwa rzymskiego, a następnie zawarł z nimi przymierze i pozwolił im osiedlić się w Tracji. Po raz pierwszy Germanie jstali się sprzymierzeńcami (foederati) i uzyskali autonomię w ramach państwa rzymskiego. Byli oni zwolnieni z płacenia podatków i mieli własne prawodawstwo. W zamian za opiekę, żywność i tereny na osiedlenie zobowiązali się do służby wojskowej w armii rzymskiej, do której coraz rzadziej zaciągali się obywatele rzymscy.

W 381 r. cesarz Teodozjusz zwołał w Konstantynopolu synod biskupów wschodnich, nazywany II soborem powszechnym, na którym ponownie potępiono arianizm oraz przyjęto edykt cesarza z 380 r. wzywający wszystkich poddanych do przyjęcia wiary w Trójcę Świętą. Wyznawanie religii innej niż chrześcijaństwo, które stało się odtąd religią państwową, zaczęto traktować jako świętokradztwo i obrazę majestatu. W późniejszym okresie konsekwentnie likwidowano wszelkie ślady pogańskiego kultu, m.in. w 393 r. Teodozjusz zakazał organizowania igrzysk olimpijskich, wyprawianych ku czci Zeusa, będących w owym czasie często brutalnym i krwawym widowiskiem (np. zmagania gladiatorów i walki ludzi ze zwierzętami), nie mającym nic wspólnego z naukami chrześcijańskim.

W 383 r. pod Lugdunum (dziś: Lyon) w Galii żołnierze uzurpatora Magnusa Maksymusa zamordowali cesarza Gracjana. Maksymus, wcześniej ogłoszony cesarzem przez legiony w Brytanii, odniósł szereg sukcesów militarnych, ale ostatecznie został pokonany przez cesarza Teodozjusza w Panonii w 388 r. i wkrótce zamordowany. Cesarzem na zachodzie został Walentynian II, ale rzeczywistym władcą w tej części imperium był frankoński wódz,Arbogast. Najprawdopodobniej to on przyczynił się do śmierci Walentyniana w 392 r., a następnie osadził na tronie cesarskim nauczyciela retoryki, Eugeniusza, uważanego za uzurpatora. Sam Arbogast nie stracił kontroli nad polityką zachodniego Rzymu, stając się groźnym przeciwnikiem cesarza wschodu – Teodozjusza.
W 394 r. nad rzeką Frigidus Arbogast poniósł całkowitą klęskę w bitwie z armią Teodozjusza i popełnił samobójstwo. Po raz ostatni Imperium Rzymskie zostało zjednoczone pod panowaniem jednego cesarza. Taki stan rzeczy nie trwał jednak długo. Cesarz Teodozjusz zmarł w Mediolanie 17 I 395 r. Po jego śmierci cesarstwo rzymskie zostało podzielone między jego synów Honoriusza i Arkadiusza (pierwszy został władcą na zachodzie, drugi na wschodzie). 


Wizerunek cesarza Teodozjusza na rzymskiej monecie

WAŻNE DATY:
(lata po Chrystusie)

379

objęcie przez Teodozjusza tronu cesarskiego na wschodzie

380

zwycięstwo Teodozjusza nad Gotami; początki osiedlania Germanów w Tracji

381

II sobór powszechny w Konstantynopolu

383

śmierć cesarza zachodu – Gracjana

388

pokonanie przez Teodozjusza uzurpatora Magnusa Maksymusa

392

śmierć Walentyniana II

394

klęska Arbogasta w bitwie nad rzeką Frigidus; ostatnie zjednoczenie zachodniej i wschodniej części cesarstwa rzymskiego

395

śmierć cesarza Teodozjusza

powrót do początku strony

Geografia | Język Polski | Historia | Przyroda | Biologia