Bolesław Chrobry
Bolesław Chrobry (967–1025), książę Polski od 992 r., król Polski od 1025 r., syn Mieszka I i Dobrawy. Po śmierci ojca wygnał z kraju macochę Odę oraz przyrodnich braci i zjednoczył państwo. Mimo starań, Oda nie uzyskała pomocy w Niemczech ponieważ Bolesław utrzymywał z młodym cesarzem Ottonem III przyjazne stosunki, wspierając go w walkach z pogańskimi Wieletami. Stosunki Bolesława z rządzącymi w Czechach Przemyślidami pogarszały się. Chrobry udzielił w Polsce schronienia prześladowanym w Czechach Sławnikowicom, wśród których był biskup praski Wojciech (św. Wojciech), którego Bolesław wysłał do Prus z wyprawą misyjną. Zakończyła się ona jednak niepowodzeniem, a sam biskup zginął śmiercią męczeńską w 997 r. Chrobry wykupił ciało Wojciecha i pochował w Gnieźnie. Już w roku 999 Wojciech został uznany za świętego i stał się pierwszym patronem Polski. W roku 1000 Bolesław podjął w Gnieźnie cesarza Ottona III, który odbywał pielgrzymkę do grobu św. Wojciecha (Gniezno). Podczas zjazdu ogłoszono utworzenie samodzielnej polskiej metropolii kościelnej, arcybiskupstwa w Gnieźnie i podległych mu biskupstw w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Przyjazne stosunki polsko-niemieckie skończyły się z chwilą śmierci Ottona III w 1002 r., kiedy tron niemiecki objął nieprzychylny Polsce Henryk II. Wykorzystując sytuację wewnętrzną w Niemczech, tego samego roku Bolesław najechał Milsko, Łużyce i Miśnię. Rok później, w 1003 r., zajął Czechy, Morawy i Słowację. Interwencja Henryka II i powszechne niezadowolenie ludności spowodowały, że Chrobremu nie udało się utrzymać władzy w Czechach, które opuścił w 1004 r., zatrzymując jednak Morawy i Słowację. W roku 1005 Henryk najechał na Polskę, odebrał Miśnię, Milsko i Łużyce. W tym samym roku Chrobry utracił zwierzchność nad Pomorzem Zachodnim. W latach 1007–13 miała miejsce kolejna wojna polsko-niemiecka, zakończona pokojem w Merseburgu (1013), na mocy którego Milsko i Łużyce stały się polskim lennem. Trzecia wojna Chrobrego z Henrykiem II, który został cesarzem, toczyła się w latach 1015–18 i zakończyła się pokojem w Budziszynie (1018). Na jego mocy Milsko i Łużyce zostały przy Polsce. W 1018 r. Bolesław Chrobry zorganizował wielką wyprawę na Ruś. Pokonał Jarosława Mądrego i osadził na tronie kijowskim oddanego sobie Świętopełka. W drodze powrotnej opanował i przyłączył do Polski Grody Czerwieńskie. W roku 1025 Bolesław Chrobry koronował się w Gnieźnie na króla Polski. Dwa miesiące potem zmarł. WAŻNE DATY: | 997 | – | śmierć biskupa Wojciecha w Prusach | 1000 | – | zjazd gnieźnieński | 1002-05 | – | pierwsza wojna polsko-niemiecka | 1003 | – | zajęcie przez Chrobrego Czech, Moraw i Słowacji | 1005 | – | utrata zwierzchności Polski nad Pomorzem Zach. | 1007-13 | – | druga wojna polsko-niemiecka | 1015-18 | – | trzecia wojna polsko-niemiecka | 1017 | – | bohaterska obrona Niemczy przed wojskami Henryka | 1018 | – | pokój w Budziszynie (Milsko i Łużyce przy Polsce) | 1018 | – | wyprawa Bolesława na Ruś, przyłączenie Grodów Czerwieńskich do Polski | 1025 | – | koronacja Bolesława Chrobrego | | | |
|
|
