CO WZIĄĆ W NAWIAS?

Nawias jest znakiem interpunkcyjnym, za pomocą którego możemy wskazywać, jakie partie tekstu, w stosunku do tekstu głównego, mają charakter poboczny, drugoplanowy czy uzupełniający. Do tego samego celu można użyć dwóch myślników lub przecinków. Wydzielanie za pomocą nawiasów jest jednak najsilniejsze.

Nawias składa się z dwóch części – znaku otwarcia i znaku zamknięcia.

Zasadniczo stosuje się trzy rodzaje nawiasów:

a)	okrągły ( ) – najważniejszy i używany najczęściej;
b)	kwadratowy [ ];
c)	prosty / / – stosowany tylko w piśmie  maszynowym i specjalistycznych zapisach.

Możliwe jest także zastosowanie nawiasów ostrokątnych < > i klamrowych { }, ale używane są one jedynie w tekstach specjalnych (w naukach ścisłych).

Różny może być zakres wydzielenia – nawiasami możemy wyodrębnić wyraz, grupę wyrazów, zdanie, liczby, litery, a nawet trzy kropki, które wskazują na opuszczony tekst.

Za podstawowy należy uznać nawias okrągły – w piśmie odręcznym można używać wyłącznie tego nawiasu.

Okrągły nawias zamykający (tylko znak zamknięcia) stawiamy po liczbach i literach będących składnikami wyliczenia, np.
W języku polskim na końcu wypowiedzenia pojawiają się cztery znaki interpunkcyjne: 1) kropka, 2) znak wykrzyknienia, 3) znak zapytania, 4) wielokropek.

W nawiasie kwadratowym umieszczamy:

–	wstawki odautorskie w cytatach,
–	skróty i objaśnienia w cytatach (głównie wtedy, gdy w tekście występują jeszcze inne nawiasy),
–	zapis fonetyczny, np. [tagże] to zapis wymowy wyrazu także

Dane bibliograficzne cytatu lub źródła, na które się powołujemy w tekście możemy umieszczać zarówno w nawiasie okrągłym, jak i kwadratowym.

Jeśli musimy użyć dwu nawiasów w odniesieniu do tego samego fragmentu, nawias kwadratowy powinien ujmować treści szersze, a nawias okrągły – węższe. Należy unikać jednak używania nawiasów w nawiasie, gdyż utrudnia to odbiorcy zrozumienie tekstu.

powrót do początku strony