ZNAK ZAPYTANIA

Znak zapytania, nazywany też pytajnikiem, podkreśla inną, niż w przypadku wypowiedzeń oznajmujących intonację.

W zdaniach pojedynczych pytajnik stawiamy:

–	na końcu typowych zdań pytających, np. Pójdziemy w sobotę na lody? Dokąd jedziesz na wakacje?

UWAGA!
Zdania z pytajnikiem na końcu mogą wyrażać niepewność, prośbę lub oburzenie, np.
Czy moglibyście tu nie palić?

W przypadku konstrukcji złożonych:

–	pytajnik stawiamy na końcu zdania złożonego podrzędnie, gdy zdaniem pytającym jest część nadrzędna (bez względu na kolejność obu członów), np. Bolą cię plecy, kiedy siedzisz długo nad lekcjami? Kiedy siedzisz długo nad lekcjami, bolą cię plecy?
–	pytajnika nie stawiamy, jeżeli zdaniem pytającym jest część podrzędna (bez względu na kolejność obu członów), np. Powiedz mi, co było dzisiaj zadane z historii. Myślę, jak to mam rozwiązać.
–	zdania pytające rozłączne zamykamy pytajnikiem, a gdy przed każdym członem pytania występuje partykuła czy, oddzielamy te człony przecinkami. Jeśli poprzedza ona tylko drugi człon wówczas przecinka nie stawiamy. Czy wyjedziemy na urlop za granicę, czy zostaniemy w kraju? Wyjedziemy na urlop za granicę czy zostaniemy w kraju?
–	pytajnik stawiamy na końcu zdania złożonego także wtedy, gdy drugie zdanie zaczyna się od spójników: ale, lecz, jednak, czy, ale co, ale jak, np. Chcę pojechać nad morza, ale czy dostanę urlop? Postaram się zrobić to najlepiej jak potrafię, lecz czy to wystarczy?

  
Po pytajniku czasami stosuje się inne znaki interpunkcyjne: przecinek, średnik, myślnik, kropkę, szczególnie przy wyliczeniach, np.
Mianownik odpowiada na pytania: kto?, co?.

Pytajnik możemy opuścić w przypadku zdań pozornie pytających (także w tytułach książek, rozdziałów), np.
Co nas zaciekawiło (jako stała rubryka w podręczniku geografii).

powrót do początku strony