SYNTEZA LIRYKI MŁODEJ POLSKI

1. Dekadentyzm:

–	Dziś, Koniec wieku XIX, Na Anioł Pański, Nie wierzę w nic, Hymn do nirwany K. Przerwy-Tetmajera;
–	Krzak dzikiej róży, Święty Boże, Dies irae J. Kasprowicza;
–	Deszcz jesienny L. Staffa (nie do końca dekadencki).

Ucieczka od dekadentyzmu:

–	nirwana (Hymn do nirwany K. Przerwy-Tetmajera);
–	miłość zmysłowa (Ja, kiedy usta K. Przerwy-Tetmajera);
–	sztuka (Evviva l'arte K. Przerwy-Tetmajera);
–	przyroda i folklor (Melodia mgieł nocnych, Marsz zbójecki K. Przerwy-Tetmajera).

2. Sposoby wyrażania uczuć za pomocą kolorów, motywów, symboli, światła, ruchu, przestrzeni:

–	Melodia mgieł nocnych, Krzak dzikiej róży K. Przerwy-Tetmajera (obrazy  górskie);
–	Dies irae J. Kasprowicza (obrazy zniszczenia, katastrofy).

Typy symboli:

– kontrastowe: Bóg – szatan, róża – limba, mrówka – parowóz;
– metafizyczne: osmętnica, błąkająca się dusza;
– biblijne: krzyż;
– mitologiczne: cyklopi, Hefajstos (u L. Staffa);
– związane z życiem pozagrobowym: cmentarz, grób.

 3. Apoteoza przyrody jako natchnienia i ucieczki od dekadentyzmu:

–	Melodia mgieł nocnych, Na skalnym Podhalu, Widok ze Świnicy K. Przerwy- Tetmajera, Krzak dzikiej róży, Nic mi świecie L. Staffa.

4. Apoteoza sztuki: 

–	Evviva l'arte K. Przerwy-Tetmajera (sztuka dla sztuki);
–	Curriculum vitae L. Staffa (sztuka ucieczką, natchnieniem);
–	Święty Boże J. Kasprowicza (artysta odpowiedzialny za ludzi, ale bezsilny).

5. Humanizm:

–	Kowal L. Staffa (zainteresowanie indywidualnością człowieka);
–	Deszcz jesienny L. Staffa (współczucie dla nieszczęścia ludzkiego);
–	Kochać i tracić, Nic mi świecie L. Staffa (afirmacja świata).

powrót do początku strony