|
Urodził się w 1878 r. we Lwowie, zmarł w 1957 r. w Skarżysku-Kamiennej. Nazywany jest poetą trzech pokoleń – tworzył w Młodej Polsce, dwudziestoleciu międzywojennym oraz w okresie powojennym. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim prawo, filozofię i romanistykę. Wiele tłumaczył (m.in. pisma Nietzschego). Lata wojny (1915–1918) spędził w Charkowie. Po wojnie mieszkał w Warszawie, współredagował miesięcznik Nocny Przegląd Literatury i Sztuki. Okres okupacji hitlerowskiej i powstania spędził w stolicy. Był laureatem licznych nagród literackich. Napisał: Sny o potędze (1901), Dzień duszy (1903), Ptakom niebieskim (1905), Gałąź kwitnąca (1908), Uśmiechy godzin (1910), W cieniu miecza (1911), Łabędź i lira (1914), Ścieżki polne (1919), Michał Anioł (1934), Barwa miodu (1936) i in. Po wojnie wydał tom: Martwa pogoda (1946), Wiklina (1954), Dziewięć muz (1958). ARS POETICA Jest to wiersz–program, mówiący o sztuce poetyckiej (ars poetica). Poezja ma metafizyczne źródło, a poeta jest medium. Poezja jest ulotna i trzeba tworzyć natychmiast, kiedy nadejdzie natchnienie. Osoba mówiąca w wierszu twierdzi, że nie chce szokować, pragnie jedynie przekazać swoje myśli i być zrozumiałą dla odbiorcy. Poeta ma być przyjacielem, a wiersz powinien być prosty w formie – w tym twierdzeniu widoczne jest nawiązanie do klasycyzmu. Ale klasycyści twierdzili, że poezja płynie z umysłu. Metafizyczne źródło poezji łączy ten wiersz z Młodą Polską, pojawiają się również elementy romantyczne. POETA Wiersz opowiada o życiu, emocjach poety. Jest nim podmiot liryczny, który mówi o funkcjach poezji w społeczeństwie. Uczucia poety są zawsze przeciwne do uczuć otaczających go ludzi; poeta daje im to, czego nie mają, wprowadza urozmaicenie i równowagę w świecie. KARTOFLISKO W utworze opisana jest praca na polu: zbieranie ziemniaków. Tematyka wiersza jest więc prozaiczna. Ukazany jest pejzaż jesienny, padający deszcz. Dla Staffa jest to nowa tematyka, skierowanie się w stronę realizmu. Występuje tu kontrast błahej treści z wzniosłą formą (sonet). Język jest prosty, pojawiają się takie wyrażenia jak: okrakiem, jak jaja spod kwoki. Puenta mówi o przemijaniu. LIPY Wiersz poświęcono Janowi Kochanowskiemu. Widoczny jest szacunek dla tradycji renesansowej, klasycznej. Lipa to symbol twórczości Kochanowskiego. Poezja Kochanowskiego jest nieśmiertelna, przetrwała wieki. Utwór jest pochwałą tradycji humanistycznej oraz afirmacją przyrody. Cechy stałe dla poezji Staffa:
– humanizm;
– klasycyzm;
– odwołanie do tradycji;
– pochwała przyrody;
– liryka opisowa;
– elegancja języka;
– optymizm. Nowe elementy:
– przyziemna tematyka;
– realistyczny opis;
– nawiązanie do romantyzmu i Młodej Polski;
– elementy metafizyczne;
– humorystyczne traktowanie antyku. powrót do początku strony |
