|
Urodził się w 1897 r. w Płocku, zmarł w 1962 r. w Warszawie. Jest przedstawicielem liryki rewolucyjnej. Był żołnierzem, uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, Orderem Budowniczych Polski Ludowej i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Broniewski zajmuje zupełnie odrębne miejsce w polskiej poezji międzywojennej – zarówno z powodu wymowy utworów, jak i specyficznej poetyki. MŁODOŚĆ Wiersz mówi o wojnie, jest pacyfistyczny, ma charakter autobiograficzny. Bohaterem lirycznym jest siedemnastolatek zmuszony do walki. Wojna jest pokazana jako rzeź, ohyda. Wymaga siły i poświęcenia, jednak wysiłek ten jest bezsensowny i daremny. Wojna nie ma nic wspólnego z bohaterstwem, panuje głód, brud, zmęczenie i śmierć. Podmiot liryczny jest przeciwny wojnie, buntuje się i cierpi. Czuje się oszukany, uważa, że stracił młodość. Zwraca się do adresata, którym są żołnierze. Język wiersza jest prosty i dosadny (robactwo, końskie ścierwo). Utwór stylizowany jest na apel poległych. POEZJA Wiersz zawiera program poetycki poety. Opisuje poezję spokojną, cichą, spełniającą zasadę sztuka dla sztuki. Podmiot liryczny – poeta – uważa, że taka poezja nie wystarcza, jest bezużyteczna w tak burzliwych czasach. Zamiast romantycznej poezji, w wierszu postulowana jest poezja budząca zapał i odwagę, która ma porywać do aktywności, do walki. Tematy przez nią poruszane to winny być sprawy zwykłe, codzienne, spisane przystępnym, niewyszukanym językiem. Celem takiej poezji jest walka ze złem, zdradą i śmiercią. Program przedstawiany w utworze jest programem poezji zaangażowanej, rewolucyjnej, walczącej. ZAGŁĘBIE DĄBROWSKIE Jest to wiersz rewolucyjny, poeta walczy w nim o prawa robotników. Opisuje sytuację kryzysu gospodarczego, rozwoju faszyzmu w latach dwudziestych, trzydziestych. Utwór składa się z ciągu obrazów, ponurych, przygnębiających, o kontrastowej kolorystyce. Podmiot liryczny buntuje się przeciw krzywdzie społecznej, ma żal do ojczyzny, która okazała się być państwem policyjnym, krajem terroru i przymusu. BAGNET NA BROŃ Utwór ten to liryka apelu, porusza tematykę patriotyczną. Adresatem są Polacy, cały naród. Wiersz apeluje o to, by bronić ojczyzny przed wrogami. Mimo krzywd od niej doznanych, trzeba jej bronić. Poezja ma w tym pomagać, pobudzać do działania. Utwór należy do nurtu poezji tyrtejskiej, czyli wzywającej do walki. powrót do początku strony |
