KONSTANTY ILDEFONS GAŁCZYŃSKI

Urodził się w 1905 r. w Warszawie. Był poetą, satyrykiem, felietonistą i tłumaczem. Jego debiut poetycki przypada na 1923 r. Jako poeta Gałczyński związany był przed wojną z grupą Kwadryga.

Po wojnie pisał do "Przekroju" i "Tygodnika Powszechnego", współpracował też z krakowskim kabaretem "Siedem kotów".

Zbiory poetyckie Gałczyńskiego to: Zaczarowana dorożka, Ślubne obrączki, Koniec świata, Niobe i in. Opublikował też (na łamach "Przekroju") cykl tekstów parateatralnych Zielona gęś.

Zmarł w 1953 r. w Warszawie.

PIEŚŃ O ŻOŁNIERZACH Z WESTERPLATTE

Bohaterami wiersza są obrońcy Westerplatte. Pokazani są w baśniowej scenerii – idą czwórkami do nieba. Są weseli i odważni, lekceważą wroga – gwiżdżą na szwabską armatę. Utwór tłumaczy sens ich śmierci – pomogą w walce innym żołnierzom, ich legenda będzie dodawać odwagi w chwilach trudnych dla narodu. Pokazani są jako wzór, przykład do naśladowania.

W wierszu padają słowa, że słodko i łatwo jest umierać za ojczyznę. Napisany został, by podtrzymywać ludzi na duchu oraz by pamiętano, że śmierć za ojczyznę ma sens. Fraza kiedy się wypełniły  dni świadczy o tym, że zrobiono to, co było trzeba, zrealizowano pewien plan, bez żadnych wątpliwości.