Henryk Walezy
Henryk Walezy (1551–1589), król polski w 1574 r., król Francji od 1574 r., syn Henryka II, króla Francji i Katarzyny Medycejskiej; z dynastii Walezjuszów. W latach młodzieńczych walczył z hugenotami (francuskimi protestantami), był także zręcznym politykiem. Po bezpotomnej śmierci Zygmunta II Augusta (1572), w wyniku pierwszej wolnej elekcji został wybrany na króla polskiego w 1573 r. Przed przybyciem do Polski, Henryk musiał zatwierdzić tzw. artykuły henrykowskie, określające zasady ustroju Rzeczpospolitej i wymieniające przywileje szlacheckie, a także przyjąć pacta conventa - indywidualne zobowiązania przyszłego króla. 22 II 1574 r. Henryk Walezy został koronowany w katedrze wawelskiej na króla polskiego. Jego rządy nie cieszyły się jednak w Polsce popularnością, okazał się być władcą lekkomyślnym, całkowicie nieznającym stosunków i zwyczajów panujących w Polsce, budzącym zgorszenie swobodą dworskich obyczajów. Henryk Walezy zmierzał do wzmocnienia władzy monarszej, czym również nie przysporzył sobie zwolenników. Na wieść o śmierci brata, Karola IX, króla Francji, opuścił potajemnie Kraków i wyjechał do Francji, gdzie objął tron jako Henryk III. Wkrótce w Polsce ogłoszono jego detronizację, choć on sam do śmierci (1589) zachował tytuł króla Polski. WAŻNE DATY: | 1573 | – | wybór Henryka Walezego na króla Polski, ustanowienie artykułów henrykowskich i pacta conventa | 1574 | – | koronacja Henryka na króla Polski | 1574 | – | ucieczka Henryka Walezego z Polski, objęcie przezeń tronu francuskiego | | | |
|
|
