|
REWOLUCJE W PROZIE EUROPEJSKIEJ NA POCZĄTKU XX W. Nowe tendencje w prozie dwudziestolecia międzywojennego pojawiły się na bazie prozy realistycznej z XIX w. i były do niej w opozycji. Przemiany miały związek z przekonaniem, że świat podlega przeobrażeniom i opis obiektywny, realistyczny nie wystarcza. Cechy prozy międzywojnia:
– | subiektywizm; | – | indywidualizm; | – | duża rola wyobraźni; | – | skróty, metafory, podteksty myślowe, często zastępujące opis; | – | nieprzestrzeganie konwencji gatunku (np. rozbicie fabuły); | – | wtrącenia, dygresje; | – | nawiązania do romantyzmu – fantastyka, groteska, bunt jednostki przeciw światu; | – | postawa pacyfistyczna (np. Przygody dobrego wojaka Szwejka Jaroslava Haška); | – | chęć ucieczki od norm życia społecznego; | – | odrzucenie norm moralnych; | – | psychologizm. |
Marcel Proust
James Joyce
Tomasz Mann
Franz Kafka
Michaił Bułhakow |