Artur Śliwiński

Artur Śliwiński (1865–1946), historyk, pisarz, publicysta, polityk. Od 1906 r. należał do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS)–Frakcji Rewolucyjnej. W 1914 r. został jednym z założycieli Polskiej Organizacji Narodowej. W latach 1915–16 stał na czele Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie. W 1917 r. pełnił funkcję sekretarza Tymczasowej Rady Stanu oraz przewodniczył Stronnictwu Niezawisłości Narodowej. Był bliskim współpracownikiem J. Piłsudskiego. Po odzyskaniu niepodległości, w latach 1918–19, był wiceprezesem Warszawskiej Rady Miejskiej, a w latach 1919–1922 pełnił urząd wiceprezydenta Warszawy. 28 VI 1922 r. został powołany na stanowisko premiera rządu RP, jednak już 7 VII tego samego roku podał się do dymisji. Od 1924 r. był dyrektorem naczelnym Teatrów Miejskich w Warszawie, a w latach 1932–38 był dyrektorem Polskiego Banku Komunalnego. Od roku 1935 do 1938 pełnił funkcję senatora. We IX 1939 r. uczestniczył w obronie Warszawy. Po II wojnie światowej został na emigracji.