Ryszard Kaczorowski

Ryszard Kaczorowski (ur. 1919), działacz harcerski, polityk, prezydent RP na wychodźstwie. Po wybuchu II wojny światowej i rozpoczęciu okupacji przez Związek Radziecki wschodniej Polski działał w Szarych Szeregach w Białymstoku. W VII 1940 r. został aresztowany przez NKWD i w II 1941 r. skazany przez sowiecki sąd na karę śmierci. Po 100 dniach spędzonych w celi śmierci, wyrok zamieniony został na 10 lat łagrów. Dla odbycia tej kary zesłany został na Kołymę. Po amnestii, w III 1942 r. wstąpił do armii gen. Andersa i jako żołnierz 2. Korpusu, odbył następnie kampanię włoską walcząc m.in. pod Monte Cassino. Po zakończeniu II wojny światowej przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie kontynuował działalność harcerską. W latach 1955–1967 pełnił funkcję Naczelnika Harcerzy. W 1967 r. został wybrany na Przewodniczącego Związku Harcerstwa Polskiego. Aktywnie uczestniczył w życiu społecznym i politycznym emigracji polskiej i pracach Zarządu Zjednoczenia Polskiego, Rady Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego oraz Rady Koordynacyjnej Polonii Wolnego Świata. W rządzie E. Szczepanika był ministrem spraw krajowych, nawiązał wszechstronne kontakty z działaczami opozycji w kraju. 19 VII 1989 r. objął urząd Prezydenta RP. 22 XII 1990 r. insygnia władzy prezydenckiej przekazał pierwszemu prezydentowi wybranemu w wolnych wyborach – L. Wałęsie. R. Kaczorowski za swoją działalność dla dobra Ojczyny został odznaczony najwyższymi odznaczeniami, m.in. Orderem Orła Białego, Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej. Ojciec Święty Jan Paweł II nadał mu Wielki Krzyż Orderu Piano. Jest posiadaczem wielu innych odznaczeń i honorowych tytułów.