Otton II
(ur. 955 r., zm. 983 r.) 

 

Wywodził się z dynastii Ludolfingów. Król niemiecki od 961 r., cesarz rzymski od 967 r., samodzielny władca od 973 r., syn Ottona I Wielkiego, ojciec Ottona III.

W 961 r., w wieku 6 lat, Otton II został koronowany na króla niemieckiego. Jego ojciec Otton I Wielki próbował w ten sposób utworzyć w Niemczech monarchię dziedziczną. W 967 r. Ottona II koronowano na cesarza rzymskiego i mianowano współregentem.  W  972 r. poślubił księżniczkę Teofano, bratanicę bizantyjskiego cesarza Jana I Tzimiskesa. Samodzielne rządy w państwie Otton II zaczął sprawować w wieku 18 lat, po śmierci ojca, który dokonał swego żywota w 973 r.

Przez kilka następnych lat Otton II musiał walczyć o utrzymanie władzy w Niemczech z wewnętrzną opozycją. Bunty przeciw niemu szerzyły się w Bawarii, gdzie władał Henryk Kłótnik, a także w Lotaryngii. W 979 r., po tym jak Mieszko I poparł księcia bawarskiego w walce o tron niemiecki, Otton II wyprawił się na Polskę. Podporządkowawszy sobie polskiego władcę, zawarł z nim pokój.

Po pokonaniu opozycji i uporządkowaniu spraw wewnętrznych Otton II wyruszył w 980 r. do Italii, by zająć się sprawami włoskimi. Zamierzał bowiem zawładnąć południową Italią leżącą poza Państwem Kościelnym. Opanował Neapol i Tarent, ale w 982 r. został pokonany przez Saracenów (Arabów) w bitwie pod Cotrone w Kalabrii.

W 983 r. w czasie zjazdu w Weronie Otton II doprowadził do ogłoszenia królem swego, trzyletniego wówczas, syna Ottona III. Nieobecność Ottona w Niemczech spowodowała w tym samym roku (983) wybuch wielkiego powstania Słowian połabskich, a także bunt Duńczyków przeciw zwierzchnictwu niemieckiemu.

Otton II zmarł w Rzymie w XII 983 r. Po jego śmierci władzę objęła cesarzowa Teofano, która jako regentka rządziła w imieniu małoletniego Ottona III. 

Chrystus koronujący i błogosławiący Ottona II i Teofano (płaskorzeźba z kości słoniowej z ok. 982 r.)

WAŻNE DATY:

961 – koronacja Ottona II na króla Niemiec 967 – koronacja Ottona II na cesarza rzymskiego 973 – objęcie samodzielnych rządów po śmierci Ottona I 979 – wyprawa na Polskę; zawarcie pokoju z Mieszkiem I 980 – początek wyprawy Ottona II do Italii 982 – porażka wojsk cesarskich w bitwie z Saracenami pod Cotrone w Kalabrii 983 – ogłoszenie Ottona III królem; wybuch powstania Słowian połabskich X 983 – śmierć Ottona II w Rzymie

powrót do początku strony