|
Urodził się w 1894 r. w Łodzi, studiował prawo i fizykę na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował wierszem Prośba (1913). Był współtwórcą Skamandra i kierownikiem literackim kabaretu Oui Pro Ouo. Współpracował z takimi pismami jak Pro Arte et Studio, Wiadomości Literackie, Szpilki, Cyrulik Warszawski. Tuwim należał również do współzałożycieli kawiarni literackiej Pod Picadorem. Po wybuchu II wojny światowej przebywał we Francji, Brazylii i Nowym Jorku. Wrócił w 1946 r. Zmarł w Zakopanem w 1953 r. Tomiki poetyckie: Czyhanie na Boga (1918), Sokrates Tańczący (1920), Słowa we krwi (1926), Rzecz czarnoleska (1929), Kwiaty polskie (1949) i inne. 
Ławeczka Tuwima w Łodzi
ŻYCIE Do krwi rozdrapię życie
Do szczętu je wyżyję,
Zębami w dni się wpiję,
Wychłeptam je żarłocznie
I zacznę święte wycie,
Rozbyczę się, rozjuszę,
Wycharknę z siebie duszę,
Ten pęcherz pełen strachu,
I będę ryczał wolny,
Tarzając się w piachy.
Wiersz wyraża afirmację życia. W tym krótkim utworze podmiot liryczny pokazuje swój zachwyt nad światem oraz fascynację codziennością i biologizmem.
DO KRYTYKÓW Wiersz ten to liryka zwrotu do adresata, do tytułowych krytyków. Podmiotem lirycznym jest poeta, który chciał im przekazać, jakich wrażeń można doznać podczas jazdy tramwajem (poezja codzienności). W rzeczywistości chodzi tutaj o pokazanie swojego lekceważenia wobec oceniających twórczość i wywołanie u nich oburzenia. Poeta w utworze został pokazany jako zwykły człowiek, ktoś z tłumu, a nie wieszcz. Wiersz jest dynamiczny, wyraża radość, emocje, odrzuca natomiast patos, wartości narodowe i dydaktyzm. RZECZ CZARNOLESKA Utwór mówi o Janie Kochanowskim i jego poezji. W jej tworzeniu pomaga tradycja, która jest źródłem natchnienia. Wiersz jest pochwałą twórczości Kochanowskiego i klasycyzmu. Podkreślone zostało tajemnicze źródło poezji i jej, nie do końca poznany, proces powstawania. REWIZJA Jest to utwór z fabułą – wyróżniamy w nim narratora i dialogi. Narrator jest obserwatorem, opisuje aresztowanie rewidowanego, który jest bardzo wystraszony. Utwór wyraża bunt przeciwko prześladowaniom, jakie zdarzają się w państwie policyjnym. PROŚBA O PIOSENKĘ Jest to program poetycki Tuwima. Poezja została ukazana w tym utworze jako dar od Boga, powinna być spontaniczna, prosta i dobra (niedwuznaczna moralnie). Jej rola to wyrażanie uczuć, walka ze złem i ochrona moralnych wartości. Poza tym poezja powinna być skierowana do prostych ludzi, nie może więc być patetyczna i wydumana. Inne cechy, jakimi powinna charakteryzować się poezja, to dynamizm, skuteczność i bezkompromisowość. W wierszu poeta chwali poezję zaangażowaną i skuteczną. ZIELEŃ Wiersz mówi o tym, że trzeba znać pochodzenie, genezę języka. Podmiot liryczny traktuje język jak religię, język jest dla niego synonimem polskości – ojczyzna–polszczyzna. Tak jak inni fascynują się przyrodą, podmiot zainteresowany jest językiem, porównuje słowo do rośliny. Język z czasem staje się coraz bogatszy i piękniejszy, właściwie się nie starzeje. powrót do początku strony |
