Mieszko II Lambert
Mieszko II Lambert (990–1034), król Polski 1025–32, książę Polski 1032–34, syn Bolesława i Emnildy. Wyznaczony został przez ojca jako następca, mimo że nie był najstarszym synem. Po śmierci Chrobrego, w 1025 r. Mieszko koronował się wraz z żoną Rychezą, siostrzenicą cesarza Ottona III, na króla Polski. Sytuacja zewnętrzna Polski w chwili objęcia tronu przez Mieszka nie była dobra. Chrobry pozostawił wprawdzie potężne państwo, ale było ono narażone na ataki ze strony wrogo nastawionych sąsiadów. Spodziewając się najazdu niemieckiego Mieszko sam zorganizował dywersyjne wyprawy do Saksonii w 1028 r. i 1030 r., a odwetową wyprawę cesarza Konrada II w 1029 r. zdołał odeprzeć. Sytuacja wewnętrzna Polski w tym czasie zaczynała się komplikować. Bracia Mieszka, starszy Bezprym i młodszy Otton, zaczęli upominać się o swoje prawa. Mieszko wygnał braci z kraju, ale ci weszli w układy z cesarstwem niemieckim i Rusią. W tych okolicznościach po raz pierwszy zawiązała się, tak niebezpieczna dla Polski, koalicja niemiecko-ruska i w 1031 r. nastąpił dwustronny atak na państwo polskie. Milsko i Łużyce bezpowrotnie odpadły od Polski a Grody Czerwieńskie przejęli Rusini. Sam Mieszko schronił się w Czechach, w kraju władzę przejął Bezprym, który by uzyskać poparcie cesarstwa, odesłał Konradowi II polskie insygnia koronacyjne. Kiedy w 1032 r., w tajemniczych okolicznościach Bezprym zginął, Mieszko mógł wrócić do kraju, ale w Merseburgu zmuszony został do przyjęcia warunków cesarskich – zrzeczenia się tytułu królewskiego i wydzielenia bratu Ottonowi i stryjecznemu bratu Dytrykowi osobnych dzielnic. Po śmierci Ottona w 1033 r. Mieszko wygnał Dytryka i zdołał zjednoczyć państwo polskie, które ogarnięte było głębokim kryzysem wewnętrznym. WAŻNE DATY: | 1025 | – | koronacja Mieszka II | 1031 | – | atak cesarstwa i Rusi na Polskę, utrata Milska, Łużyc,Grodów Czerwieńskich | 1032 | – | atak cesarstwa i Rusi na Polskę, utrata Milska, Łużyc,Grodów Czerwieńskich | 1033 | – | zjednoczenie państwa | | | |
|
|
