IGNACY DASZYŃSKI

Ignacy Daszyński (1866–1936), polityk, publicysta, działacz socjalistyczny, znakomity mówca. Przywódca i jeden ze współzałożycieli Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska. W latach 1897–1918 był posłem do parlamentu austriackiego. W czasie I wojny światowej Daszyński był jednym z twórców Naczelnego Komitetu Narodowego. Początkowo opowiadał się za utworzeniem państwowości polskiej w oparciu o Monarchię Austo-Węgierską, jednak pod wpływem tzw. kryzysu przysięgowego i po internowaniu J. Piłsudskiego, od początku 1918 r. głosił potrzebę odbudowy zjednoczonej i niepodległej Polski. W 1918 r. został premierem i ministrem spraw zagranicznych Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej w Lublinie. W 1920 r. pełnił funkcję wicepremiera w Rządzie Obrony Narodowej W. Witosa. Był czołowym działaczem prawego skrzydła Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), a także przewodniczącym Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych (TUR). W latach 1919–1930 był bardzo aktywnym posłem na Sejm Rzeczpospolitej Polskiej, pełnił w nim funkcję wicemarszałka (1922–27), a następnie marszałka (1928–1930). I. Daszyński początkowo popierał J. Piłsudskiego, jednak po przewrocie majowym (1926) ich drogi rozeszły się i Daszyński stał się przeciwnikiem politycznym obozu sanacyjnego (patrz: sanacja). Zmarł po ciężkiej chorobie 31 X 1936 r..