Strona ofertowa Wydawnictw Edukacyjnych WIKING
Jesteś
gościem portalu
Strona główna portalu
http://www.wiking.edu.pl/article.php?id=621
http://www.wiking.edu.pl/article.php?id=440
http://www.wiking.edu.pl/article.php?id=110
http://www.wiking.com.pl/index.php?site=testy_gim_historia_roz_1
http://www.wiking.edu.pl/article.php?id=348
http://www.wiking.edu.pl/sitemap.php
Powrót do poprzedniej stronyWersja do wydruku

Domicjan, Titus Flavius Domitianus
(ur. 51 r. po Chr., zm. 96 r. po Chr.)

Był synem Wespazjana i Domitilli Starszej, bratem Tytusa, pochodził z dynastii Flawiuszów. Cesarz rzymski w latach 81–96.

Domicjan urodził się w Rzymie 24 X 51 roku. W wieku 16 lat towarzyszył ojcu w wojennej wyprawie do Judei. Po objęciu tronu cesarskiego przez Wespazjana, który dążył do zapewnienia ciągłości władzy w ramach dynastii Flawiuszów, Domicjan został dopuszczony do współrządzenia w państwie, choć w znacznie mniejszym stopniu niż jego starszy brat Tytus. Podobnie jak ten ostatni został mianowany przywódcą młodzieży (princeps iuventutis) i otrzymał godność cezara. Wraz z ojcem dwukrotnie pełnił urząd konsula. W 70 r., sprawując funkcję pretora, był faktycznym zastępcą cesarza Wespazjana. Wespazjan zmarł 29 VI 79 r., władzę po nim przejął najstarszy syn, Tytus, który panował zaledwie dwa lata (zmarł 13 IX 81 r. z powodu choroby). Po śmierci cesarza Tytusa, zgodnie z wolą Wespazjana, w 81 r. Domicjan został następcą brata.

Po dwóch latach swego panowania (83) nowy cesarz stanął na czele wyprawy odwetowej przeciw Chattom, którzy w 82 r. próbowali naruszyć rzymskie terytorium w Germanii. Dysponując dziewięcioma legionami, Domicjan pokonał Chartów, powiększył zdobycze terytorialne i ostatecznie ustalił granicę państwa rzymskiego z wolną Germanią. W 83 r. cesarz rozpoczął na pograniczu germańskim budowę limes – systemu umocnień granicznych. Limes Germanicus rozbudowywano jeszcze przez wiele lat, ale to właśnie Domicjan podjął pierwsze prace nad stworzeniem tego systemu obronnego, który dla plemion germańskich poszukujących nowych siedzib, okazał się przeszkodą niemal nie do pokonania. W 85 r. Domicjan odprawił uroczysty trumf i uzyskał przydomek Germanicus.

W 84 r. cesarz odwołał do Rzymu Agrykolę, namiestnika Brytanii, zarządzającego tą prowincją od 77 r., który rozszerzył rzymskie wpływy dalej na północ, do rzeki Solway i Tyne. Jednak dalsze podboje tych terenów były zbyt kosztowne dla państwa.
Tymczasem w 86 r. duże niebezpieczeństwo pojawiło się nad Dunajem. Znów bowiem w siłę urośli Dakowie i swą ekspansywną polityką wobec Rzymu zaczęli zagrażać naddunajskim prowincjom, szczególnie Mezji. W latach 85–89 Domicjan toczył wojnę z Dakami, którzy okazali się groźnymi rywalami. W 88 r. sytuacja Rzymian stała się bardzo trudna, bo z kłopotami w wojnie dackiej zbiegł się bunt Saturnina w Germanii Górnej i najazd Jazygów, Markomanów i Kwadów na Panonię. W tej sytuacji Domicjan zawarł w 89 r. kompromisowy układ z Decebalem, królem dackim. Choć układ ten został źle przyjęty przez nieprzychylny cesarzowi senat, umożliwił Domicjanowi uporządkowanie spraw w Germanii i wzmocnienie militarne Panonii. Niebezpieczeństwo ze strony Daków nie zostało jednak zażegnane ponieważ Decebal nie zamierzał dotrzymywać warunków pokoju i wciąż dążył do konfrontacji z Rzymem.



Ruiny pałacu Domicjana w Rzymie

W polityce wewnętrznej Domicjan wzmacniał władzę cesarską, wprowadził kult własnej osoby, przyjmując nawet tytuł dominus et deus (pan i bóg). Władzę sprawował w sposób bezwzględny, wielu ludzi oskarżył o zdradę i skazał ich na śmierć. Jego autokratycznym rządom sprzeciwiali się senatorzy. Stosunki z senatem zaostrzyły się szczególnie po buncie Saturnina w 88 r.
Przekaz nieprzychylnych Domicjanowi historyków rzymskich – Tacyta i Swetoniusza – wpłynął na całą biografię cesarza, przedstawiono go w niej w bardzo złym świetle. Jednak ocena działalności Domicjana przez współczesnych badaczy nie jest już tak jednoznaczna. Wykazuje bowiem, że władca ten posiadał nieprzeciętne zdolności organizacyjne i w znacznym stopniu zreformował administrację państwa rzymskiego. Domicjan wzmocnił biurokrację, opierając się na ekwitach, którym powierzał znaczące stanowiska w administracji i armii oraz wprowadził ich do rady cesarskiej. Zreformował także finanse państwa, porządkując system podatkowy.

W 96 r. cesarz Domicjan został zamordowany w wyniku spisku pałacowego, w którym uczestniczyła również jego żona Domicja. 


Wizerunek Domicjana na rzymskiej monecie

WAŻNE DATY:
(lata po Chrystusie)

70

objęcie przez Domicjana urzędu pretora

81

przejęcie tronu cesarskiego przez Domicjana po śmierci Tytusa

82

wyprawa do Germanii przeciw Chattom

83

początek budowy limes Germanicus

85–89

wojna dacka

88

bunt Saturnina; najazd Jazygów, Markonanów i Kwadów na Panonię

89

kompromisowy układ z królem dackim Decebalem

96

zamordowanie cesarza Domicjana

powrót do początku strony

Geografia | Język Polski | Historia | Przyroda | Biologia