OŚWIECENIE
Wiek rozumu, wiek filozofów, wiek świateł – tak inaczej nazywano epokę oświecenia. Termin "oświecenie" narodził się w Niemczech, nowy prąd szybko ogarnął Anglię, Francję, a wkrótce całą Europę. Ludzie chętnie przyjęli nowe ideały i tezy, ponieważ niosły ze sobą optymizm i wiarę w sens życia na Ziemi. Założenia epoki odsuwały ponure myśli; nie zaprzeczano oczywiście istnieniu śmierci, ale podkreślano, że przebywanie na Ziemi jest racjonalne, praktyczne i sensowne. Oświecenie w Europie trwało od końca XVII w. aż do XIX w.
Najważniejsze cechy epoki:
– | epoka narodziła się z rozwojem kapitalizmu i ostatecznym upadkiem feudalizmu; |
– | nastąpił rozwój monarchii absolutnych; |
– | ludzie stali się krytyczni wobec rzeczywistości; |
– | narodziło się dążenie do oświaty, wolności, postępu; |
– | głównym nurtem filozoficznym stał się racjonalizm; |
– | narodził się utylitaryzm; |
– | nastąpił rozwój kultur narodowych; |
– | nastąpił rozwój prasy i szkolnictwa. |
Sztuka
Wielka Encyklopedia Francuska
Filozofia
Literatura powszechna
Oświecenie w Polsce
Literatura polska
Podsumowanie