|
Wiek rozumu, wiek filozofów, wiek świateł – tak inaczej nazywano epokę oświecenia. Termin "oświecenie" narodził się w Niemczech, nowy prąd szybko ogarnął Anglię, Francję, a wkrótce całą Europę. Ludzie chętnie przyjęli nowe ideały i tezy, ponieważ niosły ze sobą optymizm i wiarę w sens życia na Ziemi. Założenia epoki odsuwały ponure myśli; nie zaprzeczano oczywiście istnieniu śmierci, ale podkreślano, że przebywanie na Ziemi jest racjonalne, praktyczne i sensowne. Oświecenie w Europie trwało od końca XVII w. aż do XIX w. Najważniejsze cechy epoki:
– | epoka narodziła się z rozwojem kapitalizmu i ostatecznym upadkiem feudalizmu; | – | nastąpił rozwój monarchii absolutnych; | – | ludzie stali się krytyczni wobec rzeczywistości; | – | narodziło się dążenie do oświaty, wolności, postępu; | – | głównym nurtem filozoficznym stał się racjonalizm; | – | narodził się utylitaryzm; | – | nastąpił rozwój kultur narodowych; | – | nastąpił rozwój prasy i szkolnictwa. |
Sztuka
Wielka Encyklopedia Francuska
Filozofia
Literatura powszechna
Oświecenie w Polsce
Literatura polska
Podsumowanie powrót do początku strony |
